Het is pas 14.30 uur en ik kan nu al zeggen dat we een fantastische dag
gehad hebben. Die begon al vroeg. Dat is toch wel de story van deze
vakantie! Om vijf uur stonden we al naast ons bed. We hadden een tour in de
Tapir Valley geboekt. Met kleine oogjes begonnen we aan de rit van een
kwartiertje. Onze gids Jorge stond ons al op te wachten. Samen met de
Amerikaanse Della en haar dochter Mila gingen we op pad. Voordat we
vertrokken kregen we eerst rubber laarzen toegewezen. Alles werd vooraf
gedesinfecteerd omdat ze bang voor ziektes zijn voor het fragiele ecosysteem
hier. Later zouden we merken dat we heel blij zijn met onze laarzen. We
begonnen onze drie uur durende tour met vogeltjes zoeken. We zagen weer
bruine en grijze soorten en kregen een deja vu van een paar dagen geleden.
We keken elkaar eens aan en dachten allebei: nee, toch niet weer. Moeder en
dochter waren echte vogelaars dus ieder vogeltje werd uitgebreid besproken.
Wij vonden het veel spannender om de vele tapirsporen te zien. We volgden ze
voor een poosje maar het grootste zoogdier van Costa Rica liet zich niet
zien. We werden al iets enthousiaster want onze
gids Jorge was heel gepassioneerd en had echt oog voor detail. Nu zagen
we veel meer bontgekleurde vogeltjes. Ze waren moeilijk te fotograferen
want stilzitten was er niet bij. Soms deden ze dat wel maar dan net
achter een blaadje of takje. Het was wel echt heel mooi hier. Ik vroeg
Jorge of er hier ook luiaards zijn. Volgens hem zie je ze niet zo vaak en
verschansen ze zich vaak hoog in de bomen. Ik vroeg hem hoe het kwam dat
er hier zoveel luiaardtours aangeboden worden. Hij vertelde eigenlijk
hetzelfde als ons reisbureau ook al zei: de luiaards worden soms gewoon
in een kooi gehouden en voor de tours uitgezet. In de natuur komt het
eigenlijk niet voor dat je grote aantallen op een klein oppervlak
tegenkomt. Dat is de reden dat we niet zo'n tour geboekt hebben. We zijn
al tevreden met de luiaard die we in Corcovado gezien hebben. We stortten
ons dan maar op de vogels want die waren er volop. Voor de koffie break -
ze hebben hier bijna nooit melk bij de koffie, daar moet ik iedere keer
om vragen - stopten we bij een uitkijkpunt. We werden goed verwend met
allerlei lekkers. Natuurlijk weer fruit in overvloed en verder lekkere
cake en bananenflappen. Wij waren niet de enigen die fruit kregen. In dit
reservaat worden de vogels met fruit dat hier groeit gevoerd. Dit doen ze
om het uitsterven van zeldzame soorten te voorkomen. Soms is het fruit
wat hier groeit nog niet rijp genoeg. Het was een verademing om hier te
