We zaten keurig om half 6 aan het ontbijt. Uitslapen is er niet bij. Om 5.50
worden we weggebracht naar het strand voor onze tocht naar Corcovado NP. We
hebben er zin. Er moet nog een meisje met ons mee waar we nog zeker vijf
minuten op moeten wachten. Dat doe je toch niet als je om 6 uur een afspraak
hebt en iedereen zit te wachten. Afijn, eindelijk is ze gearriveerd en
kunnen we vertrekken. Ongeveer halverwege bedenk ik me dat onze
wandelschoenen nog in ons huisje staan. Er is ons nog zo op het hart gedrukt
dat we dichte schoenen aan moeten doen vanwege de modder. Sh*'t, sh*'t,
sh*t! Ik vraag aan Johnny of we nog terug kunnen. Nee, want we zijn al laat!
Nog een keer sh*t. Ik vraag hem of iemand de schoenen na kan brengen. Ze
zitten in een gele dry bag dus zijn makkelijk te herkennen. Johnny gaat
meteen aan het bellen. Oh, wat voel ik me schuldig. En dan eerst dat meisje
nog de maat nemen omdat ze te laat was! We zijn inmiddels op het strand waar
we kennis maakten met Stephanie, onze gids van vandaag. De boot lag al klaar
in de branding en we moesten instappen want de golven waren zo heftig dat ze
de
boot nauwelijks in toom konden houden. Stephanie zei dat we een stukje
verderop nog mensen op moeten halen en dat de schoenen daar naartoe
gebracht worden. We zagen echter bij de volgende stop niks gebeuren. Nou
ja, dan maar op sandalen, we zien wel waar het schip - figuurlijk -
strand. Aan boord waren nog een viertal Nederlanders die we al enkele
keren getroffen hadden. Gezellig! Na een uurtje varen kwamen we aan bij
het Sirena Rangerstation in Corcovado. De zee was hier behoorlijk
onstuimig en het strand bovendien rotsachtig en glad. Gelukkig konden we
met slechts een natte broek op het strand aankomen. Die droogt wel weer!
En ineens stond Stephanie daar met onze schoenen. Zijn ze toch nog
meegekomen! Om het park binnen te komen moesten we eerst onze tassen
laten doorzoeken. Je mag geen eten, plastic, sigaretten en zakmes
meenemen. Daarna moesten we ons inschrijven en onze sandalen verwisselen
voor dichte schoenen. We waren met een groep van negen. Het is hier wel
duidelijk dat het hoogseizoen is! Zeker in het begin zagen we overal
groepjes staan. Stephanie vond dit te druk dus koos ze een ander pad om
te beginnen. We zagen wat vogeltjes en een Jesus Christ Lizard. Helaas
niet de felgroene variant maar zijn bruine neef. Bovendien te ver weg dus
helaas geen foto. Ik wilde vandaag heel graag een luiaard zien, dat
beestje is zo typisch voor Costa Rica. Na een tijdje lopen zagen we wat
mensen omhoog kijken. Daar zat er
