Met pijn in het hart namen we afscheid van dit fantastische stulpje. Een
absolute aanrader! We hadden een afspraak staan om kwart voor 11 bij de
Nauyaca Waterfalls. We besloten om eerst maar onze bagage af te gaan geven
bij ons nieuwe onderkomen voor één nacht. Helaas had La Cusinga maar plaats
voor twee nachten dus vandaar deze switch. Het was slechts een kilometer of
zes verderop. We waren er al vrij vroeg en hadden nog wel een uurtje voordat
we naar de watervallen moesten vertrekken. Het zwembad lonkte. We mochten er
gerust alvast gebruik van maken. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd!
Gauw in zwemoutfit en het water in. Heerlijk! Na een uurtje waren we genoeg
afgekoeld en zetten we koers naar de Nauyaca Waterfalls, een half uurtje
rijden. Deze watervallen kun je te voet of met vervoer in een pick-up truck
doen. Wij kozen voor de truck. Het kost wat maar dat was het dubbel en dwars
waard. "Nothing is inexpensive in Costa Rica" hoorden we onze Amerikaanse
medepassagier zeggen. Dat hebben we inmiddels ook ervaren. We zaten met z'n
achten in de truck. Het eerste gedeelte passeerden we veel zwetende
wandelaars die ook
gewoon de weg omhoog volgden. Het ritje was lekker met de wind door je
haren. Na een klein half uurtje kwamen we op de plaats van bestemming
aan. We konden kiezen of we over één of over twee uur weer opgehaald
wilden worden. Natuurlijk kozen we voor twee uur, we willen lekker de
tijd nemen. Als eerste gingen we naar de upper falls. Werkelijk prachtig!
Daar speelde zich het inmiddels welbekende riedeltje af: ik ga lekker op
een steen zitten genieten van al dat moois en Michel gaat de waterval van
alle kanten bekijken en fotograferen. Prima taakverdeling! Na een half
uurtje hadden we het hier wel gezien en daalden we via vele trappen af
naar de lower falls. Ook al zo spectaculair! We zagen mensen met een touw
tegen de waterval opklimmen om er vervolgens met een salto af te
springen. Heel spectaculair! Het was de bedoeling dat we hier gingen
zwemmen. Maar Michel had bij zijn expeditie bij de upper falls een trail
gezien die naar een afgelegen pooltje aan de voet van deze waterval
leidde. Hij heeft me overgehaald om deze trail te doen. Eigenlijk wilde
ik niks liever dan hier in dit heerlijk verkoelende water te gaan zitten
maar met lichte tegenzin ben ik toch meegegaan over nog meer trappen. Zo
ver was het eigenlijk niet en een kwartiertje later waren we bij het
pooltje. Tja, welk superlatief moet ik hier nu weer opplakken? Hoe
omschrijf je zo'n plek? We zaten helemaal in ons ééntje in een
fantastisch
