Piep, piep, piep. Heel bruut ging mijn old school wekker vanochtend om kwart
voor vijf. Even later gevolgd door het iets liever klinkende alarm op m'n
telefoon. Twee minuutjes later ging Michel z'n wekkerradio. Nee, verslapen
doen we niet! Met kleine oogjes dronken we een kopje thee en checkten de
Schiphol-app of onze vlucht naar Atlanta geen vertraging had. Het weer was
gelukkig iets minder onstuimig dan gisteren en vooralsnog stond ie gewoon op
groen. Even later popte er iets roods op. O jee, waar is mijn leesbril?
Slechts een verandering van gate, gelukkig maar. Een half uurtje later reden
we de straat uit, op naar ons volgende avontuur! Zo vroeg in de ochtend op
een zaterdag was het heerlijk rustig op de weg. Heel voortvarend arriveerden
we om kwart voor zeven op Schiphol. Ik had al app contact met Denise gehad.
Zij zou onze auto samen met Kiran op komen halen. We stonden bij Terminal
twee en moesten nog zo'n tien minuutjes wachten. Eigenlijk mag je hier niet
staan, alleen maar even afzetten. We hebben dus hééél sloom de spullen uit
de auto gepakt. Het was koud en het miezerde, brrrr.... Eindelijk kwam
Denise in haar knalgele auto eraan. Normaal heeft ze een witte maar die
stond even in de garage, deze gele was wel heel goed herkenbaar, handig!
Met een dikke knuffel namen we afscheid van hen. Het was niet druk dus in
een mum van tijd zaten we aan de gate. Tijd voor ontbijt! Wijs geworden
door al die dure horeca op Schiphol heb ik gewoon een oer-Hollandse
Jumboshopper bij met krentenbollen, broodjes en andere versnaperingen.
Wij zijn zuunig! Het vliegtuig stond al klaar. Michel vlijde zich op een
lekker bankje neer en deed een tukje. Hij kan echt altijd en overal
slapen! Ik krijg dan alweer visioenen dat we de vlucht missen en heb
teveel adrenaline om lekker te gaan liggen. Misschien was de enorm sterke
bak koffie daar ook debet aan. Afijn, dit gaf mij de gelegenheid om een
beginnetje met dit verslag te maken. Het boarden ging prima, we zaten al
snel op ons plekje. Jammergenoeg niet een rijtje van twee. We hadden een
aardige Duitse buurvrouw. Ik probeerde een gesprekje aan te knopen in m'n
beste Duits. Da's toch moeilijker dan gedacht maar we hoorden dat ze voor
een conferentie naar Atlanta moest en jaloers was op onze
vakantieplannen. Toen begon het wachten. Nou hadden we toch tijd zat want
een overstap van 5,5 uur is lang genoeg. Een tijdje geleden kregen we van
Delta een vluchtwijziging. Het is wat het is, zo'n vliegdag moeten we
gewoon uitzitten. We werden op een vlucht van KLM gezet. Ook wel weer
eens fijn om
