Bij het ontbijt hoorden we vanochtend dat er zich vooralsnog geen andere mensen voor de snorkeltour hadden opgegeven. Eigenlijk vonden we dat geeneens zo erg, hier voor de deur was ook genoeg onder water te zien en een luilekkerdagje klonk ook wel aanlokkelijk. We hoorden om half tien of het definitief niet door zou gaan. Rond die tijd kwam een bootje aanvaren het meisje van de receptie kwam zeggen dat die voor ons was. Oké, dan gaan we toch voor de tour, ook prima. We pakten onze spulletjes en stapten het bootje in. Een beetje knorrige jongeman nam nog niet eens de moeite om het trapje

aan de boot te hangen dus met de gratie van een gestrande walvis klom ik dat bootje in. We vroegen aan hem of we nog op andere mensen moesten wachten. "Yes", was zijn korte en bondige antwoord. Nou dat kon gezellig worden vandaag. Na een kwartiertje wachten duwde hij Michel ineens een telefoon in de hand. Die verstond er niks van dus duwde mij dat ding in de hand. Ook ik kon er weinig van maken dus vroeg ik aan de bootsman wie dat was aan de telefoon en waarover dat ging. "My boss", was het enige dat hij uit kon brengen. Ik ging er maar vanuit dat er te weinig klanten waren, waarschijnlijk stelden ze voor dat als wij meer betaalden dat het wel door kon gaan maar ik kon er totaal geen tabak van maken. Dus we stapten maar weer uit de boot en waren eigenlijk blij dat we met goed fatsoen

7 augustus 2019
Tioman Island
Swiss Cottage