We zijn duidelijk nog niet gewend aan dit enorme complex. We konden
vanochtend de ontbijtruimte niet vinden. Toen dat eindelijk gelukt was bleek
je een voucher nodig te hebben dus is Michel weer naar boven gegaan om die
te halen. Voor de lift moet je een tag gebruiken en de uitgang om naar het
metrostation te gaan konden we ook al niet vinden. Gelukkig verstaan ze hier
Engels dus zijn we er wel uitgekomen. Bij de metro kwam de volgende
uitdaging: hoe kopen we een kaartje. Ik had online gelezen dat je dagkaarten
kon kopen maar dat bleek dus niet het geval. Met wat hulp van een Duits
stel is het ons gelukt om ook deze horde weer te nemen. Je kunt hier bij een
automaat aangeven waar je naartoe wilt en dan spuwt hij een munt uit.
Vervolgens kun je met die munt het station binnen en bij het verlaten lever
je die weer in. Werkt
uitdaging: hoe kopen we een kaartje. Ik had online gelezen dat je dagkaarten
kon kopen maar dat bleek dus niet het geval. Met wat hulp van een Duits
stel is het ons gelukt om ook deze horde weer te nemen. Je kunt hier bij een
automaat aangeven waar je naartoe wilt en dan spuwt hij een munt uit.
Vervolgens kun je met die munt het station binnen en bij het verlaten lever
je die weer in. Werkt
prima. Ons eerste doel was de omgeving van de Masjid Jamek. Dit is een
best wel fotogenieke moskee. We konden geen ingang vinden dus bleef het
bij wat foto's van buiten. We liepen verder naar het Merdeka Square met
zijn mooie Sultan Abdul
Samad gebouw. Het was hier druk met selfies makende Aziaten. We liepen
over een brug waar we weer uitzicht op de moskee hadden. Langs de rivier
werd met sproeiertjes een soort van mist gecreëerd wat een heel mooi
effect gaf. We
bij wat foto's van buiten. We liepen verder naar het Merdeka Square met
zijn mooie Sultan Abdul
Samad gebouw. Het was hier druk met selfies makende Aziaten. We liepen
over een brug waar we weer uitzicht op de moskee hadden. Langs de rivier
werd met sproeiertjes een soort van mist gecreëerd wat een heel mooi
effect gaf. We
