
eruit. We liepen hierheen al wadend door het water. Echt genieten!
Michel mocht proberen om een vis in de val met een speer te vangen. Dat
viel nog niet mee. Raymond - een broer van Patrick - liet even zien hoe
het moest. De vis werd vakkundig gespiest. Deze ging mee en werd later
als lunch bereid.

Daarna werd ons verteld hoe we de vallen moesten maken. Michel had al
snel handigheid in het knopen van de touwen van bananenbladeren om de
stokken. Hij was aangenomen! We vervolgden onze hike samen
met Trevor rond het meer. Hier zijn de hoogste begroeide duinen ter
wereld. Het was even een

flinke klim door het losse zand maar het uitzicht over de meren was
waanzinnig. We konden van hieraf een nijlpaard zien. Jammer genoeg
hadden we die later op de dag niet meer van dichtbij gezien. Halverwege
de middag
kwamen we bij de village waar Raymond en Patrick en hun familie al
generaties lang wonen. We kregen te zien hoe de vis die we gevangen
hadden werd bereid in

een saus van plaatselijke pinda's. Ook de onvermijdelijke pap stond weer
op het menu. Ik ben helemaal geen visliefhebber maar heb me toch maar
aan dit maaltje gewaagd.