Ze lagen lekker te slapen. Blijkbaar eten ze in de winter niet omdat het te koud is om voedsel te verteren. Dat wil echter niet zeggen dat ze je niet van kant maken als ze de kans krijgen. Al snel kwamen we het eerste groepje nijlpaarden tegen. Er was een piepklein - in nijlpaarden-termen dan - jong bij. Wat schattig om te zien. Nijlpaarden kunnen niet zwemmen maar lopen over de bodem van de rivier. Dat kleintje bleef

parmantig rechtop staan maar stond blijkbaar op de rug van haar moeder. Zo leuk om te zien. Even verderop zat weer een grote groep. Het was een uitdaging om ze goed op de foto te krijgen want iedere keer doken ze weer onder. Blijkbaar kunnen nijlpaarden niet lang in de zon zitten en moeten ze weer het water in. Als ze te lang aan zonlicht blootgesteld worden krijgen ze huidkanker. Zo voeren we steeds verder de rivier op. Aan de oever lag een hele kudde lekker te luieren. De beesten zijn zo lui dat ze hun hoofd op de rug van een ander leggen. Heel loom keken ze af en toe op. We meerden hier aan en kregen een kop koffie/thee aangeboden. We konden hier op ons gemak die