inmiddels afgeladen parkeerplaats. Alle motorrijders van Madeira hadden zich volgens mij hier verzamelt. Tjongejonge wat een drukte. We reden een stukje terug naar een heel mooi uitkijkpunt. De weg er naartoe was prachtig want de berm was bezaaid met de mooie rood/oranje bloemen van de Aloë vera. Na al deze drukte hadden we wel behoefte aan wat rust. Michel had een wandeling uitgezocht op een werkelijk prachtig plekje. En het

mooiste was dat we helemaal niemand gezien hebben. We parkeerden bij de begraafplaats en liepen van daaruit omhoog. Onze verrassing was groot toen we daar een compleet ander landschap zagen van prachtig geërodeerde stenen in allerlei kleuren. We zagen hoodoos en badlands zoals we dit in Amerika gewend zijn. Dat hadden we totaal niet verwacht. Dit was een uitgelezen plek om onze bak yoghurt te verorberen. Het enige jammere was dat de zon zich steeds minder liet zien. De bewolking kwam binnendrijven wat de prachtige kleuren niet ten goede kwam. Maar een kniesoor die daar op let. Ik hoorde van zoonlief dat er in Mariahout vandaag sneeuw gevallen was dus ons hoor je niet klagen. De wandeling bevatte weer een pittig klimmetje. Na al die trappen van vanochtend hakte dat er wel in. Maar ik zag aan Michel dat hij hier helemaal in zijn element was.