opeten. We vonden een keurig afgevlakte rots en hebben hier onze yoghurt
met
verse aardbeien zitten eten. Dat was wel een tractatie. Inmiddels waren er

toch wel wat meer hikers te vinden. Velen maakten meerdaagse trektochten
en hadden dus een volle bepakking bij. We spraken wat mensen uit Calgary
die hier een weekendje aan het hiken waren met hun tentjes. We liepen
weer verder over het nu veelal

vlakke pad. Fantastisch! Het was nu best fris met af en toe een stevige
wind. Als de zon doorbrak was
het heerlijk maar zodra die weg was wilden we niet te lang stilzitten.
Totdat we een mooie rots vonden

die als windscherm diende. Hier hebben we onze meloen burgemeester
gemaakt. Michel kan toch niet lang blijven zitten dus die was met zijn
camera al snel weer op pad. Hij vroeg of ik het erg vond als hij nog een
bergje beklom. Nee hoor, ik vermaak me wel in het zonnetje achter de
rots. Zo'n 20 minuten

later was hij weer terug. Het was inmiddels 3 uur, hoogste tijd om de
terugweg aan te vangen. We genoten met volle teugen! Maar toen begon de
afdaling weer. Dat was pittig. We vonden het knap van onszelf dat we
deze trail eerder beklommen hadden!