half uurtje. We zijn na de grens maar even gestopt om bij te komen, niet alleen van de spanning maar ook van het lachen. Wat ontzettend gaaf. Nog nabibberend zijn we verder gegaan naar Waterton Lakes NP. Al bij binnenkomst zagen we wat een prachtig park dit was. Gelukkig was hier het Visitor Center wel open. We kregen wat informatie en we vroegen ook of er ergens wifi was. We hebben al een paar dagen niks meer van ons laten horen dus dat was hoog tijd. Omdat we nu nog prachtig weer hadden zijn we meteen de Red Rock Parkway opgereden. Een erg mooie weg met als doel een wandeling op het einde. We moesten hier wel even

slikken. De wandeling bij Red Rock Canyon is er één in de categorie waar wij helemaal niet van houden. De Canyon was prachtig maar er liep een geasfalteerd pad langs met een hek van een ruime meter erlangs. Over de hele lengte van het pad. Michel vond het verschrikkelijk en heeft voor de vorm wat foto's gemaakt maar hij vond er echt niks aan. We vervolgden een stuk naar de Blakistan Fall. Dat was al wat beter maar ook deze waterval stond helemaal ingepakt in de hekken. Nee,