Af en toe zwaaiden we naar elkaar. Ze hadden het prima naar hun zin. Ik geloof dat ik op het kritieke punt zat om wel of niet door te gaan. Er zijn er op die plek heel wat afgehaakt. Het was wel mooi om de reacties te horen. Het was of: "O, wat mooi" of "O, wat eng". Na een 40 minuten klimmen waren Michel en de kinderen bij de top. Ze zijn daar een half uurtje gebleven en begonnen toen weer aan de afdaling. Toen ze 

weer bij het punt kwamen waar ik zat waren ze heel enthousiast. Ze hadden het super gehad. Ze hadden vooral genoten van de klim. Je kon de canyon aan 2 kanten doorkijken. De kinderen vonden het een super ervaring. En ik was blij dat ze weer heel terug waren. We liepen met z'n allen het laatste stukje van de kettingen terug. En alweer bleek dat ik een goede beslissing had genomen door te wachten want ze vonden het veel te lang duren voordat ik dit stuk afgedaald had. We zochten onze andere rugzak met nog 2 flessen drinken op. Die hadden we laten liggen voor de terugweg. Dat was toch wat minder sjouwen. Het viel nog tegen om dat stuk naar beneden te lopen. Dat voel je flink