rammelbak, nu hadden we een elektrische jeep. Daar kun je ook flink mee scheuren hebben we gemerkt. Al na een paar minuten zagen we meerdere jeeps staan wachten. Bingo! Nou, dat viel tegen. Na diverse aanwijzigingen zagen we door het dorre gras wat gevlekts zitten en dan ook nog alleen maar met de camera ingezoemd. Met het blote oog zagen we niks. Het grote wachten was weer begonnen. We kregen al een déjà vu van vanochtend. Ineens bewoog er iets maar het luipaard besloot zich nog verder terug te trekken. En toen ineens reden we

in volle vaart een weg naar boven waar een oude uitkijktoren staat. We dachten dat we vanaf dat platform dan naar beneden konden kijken maar het luipaard had de toren beklommen en we zagen hem met z'n koppie net over het randje kijken. Wauw, wat ontzettend gaaf, zeker toen ie het ook nog op een geeuwen zette. Ineens stond ie op. Iedereen dacht dat hij weer naar beneden zou komen maar ineens stond hij in de andere hoek met zijn poten over de railing naar beneden te kijken. Net alsof hij op zijn publiek neerkeek. Wauw, wauw, wauw, dat beest weet wel een performance weg te geven. We zagen een enorm litteken op zijn neus. Dat had hij gisteren opgelopen bij het neerhalen van een nilgai antilope. Jemig, de adrenaline was weer flink aanwezig. Toen hij zijn show beu was verdween hij als een volleerde ster van het podium via de trap naar het lager gelegen grasveld waar we hem uit het