We hadden de nachtrust blijkbaar nodig want het was al bijna 8 uur toen we
wakker werden. Da's laat voor ons doen. Dat maakte overigens niks uit want
we hadden een relaxte dag voor de boeg, alleen maar een verplaatsing naar de
Kalahari. We rommelden dus nog wat zodat een aantal spullen alvast een vast
plekje krijgt. Dat duurt toch altijd een paar dagen
voordat alles naar wens ingedeeld is. Waar zijn mijn sokken, ik kan de
oplader niet vinden, weet jij waar de waterflessen staan; dat soort dingen.
Rond 9 uur zaten we aan het ontbijt. Prima verzorgd, zoals dit sowieso een
heerlijke accommodatie is om op gang te komen. Lekker kleinschalig en heel
vriendelijk
voordat alles naar wens ingedeeld is. Waar zijn mijn sokken, ik kan de
oplader niet vinden, weet jij waar de waterflessen staan; dat soort dingen.
Rond 9 uur zaten we aan het ontbijt. Prima verzorgd, zoals dit sowieso een
heerlijke accommodatie is om op gang te komen. Lekker kleinschalig en heel
vriendelijk
personeel. We konden Windhoek natuurlijk niet verlaten zonder even te
stoppen bij de bekende Christuskirche. Het doet me denken aan zo'n
gebouwtje van speculaas in de sinterklaastijd. Het was duidelijk
zondagochtend. De plaatselijke dames liepen in hun beste outfit en
keurig gekapt met schalen eten de kerk binnen. Er zal wel een samenkomst
ofzo zijn. We werden vriendelijk gegroet. Deze kerk was eigenlijk het
enige wat we van Windhoek wilden
zien. Het daarnaast gelegen gebouw hebben we ook snel op de foto gezet en
hup, on the road! Het besturen van de auto ging steeds beter. Net toen
Michel gewend begon te raken aan het links rijden verlieten we de stad
waar we nauwelijks nog ander verkeer tegenkwamen. Het eerste gedeelte
tot Rehoboth was verharde weg.
gebouwtje van speculaas in de sinterklaastijd. Het was duidelijk
zondagochtend. De plaatselijke dames liepen in hun beste outfit en
keurig gekapt met schalen eten de kerk binnen. Er zal wel een samenkomst
ofzo zijn. We werden vriendelijk gegroet. Deze kerk was eigenlijk het
enige wat we van Windhoek wilden
zien. Het daarnaast gelegen gebouw hebben we ook snel op de foto gezet en
hup, on the road! Het besturen van de auto ging steeds beter. Net toen
Michel gewend begon te raken aan het links rijden verlieten we de stad
waar we nauwelijks nog ander verkeer tegenkwamen. Het eerste gedeelte
tot Rehoboth was verharde weg. 
