Dat was althans wat de dame ons meedeelde. Ik geloof meteen dat je in 10 minuten heen loopt maar terug doe je er bergopwaarts wel iets langer over. We reden dus gewoon door en konden op de volgende parking precies voor de ingang parkeren. We waren verbaasd dat het zo rustig was. De parkeerwachter verzekerde me dat wandelsandalen geen goed plan was. Wie zijn wij om daaraan te twijfelen dus haalden we onze wandelschoenen tevoorschijn. Maar de sokken lagen nog in onze koffers op de kamer. Gelukkig bracht een tas met huttentochtwas

uitkomst. Niet geheel fris doken we daarin nog een paar op. Maar gauw de schoenen aan, dan ruik je ze niet meer haha. We kochten kaartjes en konden in alle rust door de prachtige gorge wandelen. Beneden ons stroomde het mooie riviertje. Soms een klein watervalletje, soms een stroomversnellinkje. Het was gewoon mooi, niet echt spectaculair. Doordat het zo rustig was en het zelfs een tikkeltje fris aanvoelde genoten we volop. Aan het einde was een klein watervalletje waarvoor je nog een stuk extra moest afdalen. Ik zou zeggen, bespaar je de moeite want het stelde niks voor. We moesten echter wel dat gemene klimmetje weer omhoog om het wandelpad te hervatten. De kloof is eenrichtingsverkeer dus we moesten via een ander wandelpad teruglopen. We kozen voor de variant via de Katarina Kerk. Eerst moesten we nog best een stuk klimmen door het bos maar na het kerkje was het een heerlijke wandeling.