wij niet verder dan Nederlands, Engels en Duits. Met handen en voeten konden we elkaar begrijpen. Als Dario niet begreep wat we vroegen knikte hij alleen maar en zei ja, ja. Maar de wijn smaakte voortreffelijk. We begonnen met een rosé. Het was geen bodempje wat we kregen en uitspugen is ook zonde haha. De vrouw des huizes bracht intussen crackers en een schaaltje kaasblokjes. We werden met alle egards behandeld. De tweede wijn was een plaatselijke witte wijn Malvazija, daarna een Chardonnay en vervolgens een rode wijn genaamd Teran. Wij zijn geen kenners maar proefden wel dat het kwaliteitswijn was. De prijzen varieerden van 40 tot 50 kuna. Gelukkig hadden we vandaag ergens gepind. We kochten 5 flessen rosé, 5 Chardonnay en 5 Teran. Het echtpaar ging samen naar buiten om onze bestelling te halen. Michel hoorde ze bezig. In een doos zitten blijkbaar 6 flessen dus ze waren er overal eentje uit aan het halen. Nou laat maar

zitten, dan nemen we er gewoon 6. De vrouw des huizes kwam met nog een laatste fles aanzetten. Die mochten we ook nog proeven, een muskaatwijn. Ik vind dat heerlijk maar ik wist wel dat Michel dat helemaal niks zou vinden. Als goedmakertje mocht hij nog een glas rosé inschenken haha. Weer hoorden we het echtpaar met elkaar in bespreking gaan. We verstonden er helemaal niks van maar het bleek dat we een mooie korting kregen. We waren het er beiden over eens dat dit lokale, eenvoudige wijnhuis veel leuker was dan die chique boel gisteren bij Belaj Castle. We vonden het achteraf helemaal niet erg dat we toen niemand konden vinden. We werden uitgezwaaid door het tweetal dat ook nog even gewillig voor ons poseerde. Erg leuk! In een paar minuutjes waren we weer bij ons hotel. We hadden geen zin om zelf te koken dus belden we het enige restaurant hier in het dorp om te reserveren. Maar helaas was er geen plek meer vandaag dus hebben we het toch met een simpele pasta met salade gedaan. Dat smaakte ook prima!