Gisteravond ben ik maar op tijd naar bed gegaan. Michel niet, die had om elf
uur nog geen slaap. De wekker zou om half vijf gaan dus het zou fijn zijn om
dan toch een paar uurtjes nachtrust gehad te hebben. Krampachtig deed ik
mijn ogen dicht maar de slaap wilde maar niet komen. Had ik alles wel
ingepakt? Moet ik niet een extra wekker zetten? Je zou denken dat na al die
reizen die we al gemaakt hebben het toch allemaal op de automatische piloot
moet kunnen. Ik bedacht me ineens dat ik nog geen hoeslaken ingepakt had.
Dat is toch wel handig voor in de camper. Dus hup mijn bed weer uit en een
laken uit de kast gepakt. Ik ben maar meteen even naar beneden gelopen om te
vragen of Michel zijn nieuwe hobby een beetje zachter wil zetten: hij
luistert tegenwoordig graag naar klassieke muziek. Na wat woelen kwam de
slaap dan toch en ineens ging wekker nummer 1. Pfff het was al half vijf dus
hup het bed uit. Net op dat moment ging wekker 2 af. Ik hoorde Nick ook al
rommelen dus onze chauffeur was ook al wakker. Snel alle spullen achter in
de auto en klokslag 5 uur reden we de garage uit. En knal! Dat was de
buitenspiegel van de auto op de grond.
Al honderden keren uit de garage gereden maar nou net vandaag was die
ineens te smal. Gelukkig kon het allemaal weer redelijk in elkaar
geklikt worden maar heel stevig was het allemaal niet. Laten we
maar
hopen dat de rest van de reis voorspoediger verloopt. Het was zo vroeg
in de ochtend al behoorlijk druk op de weg. Ik schrok nog even toen
Mattie en Marieke op de radio meldden dat het donderdag was. Gelukkig
was dat een foutje. Je zou je zo vergissen in de dag haha! Tegen half
zeven waren we op Schiphol en namen we met een big hug afscheid van
Nick. We hadden gisteren al online ingecheckt, dat moet tegenwoordig met
een app terwijl je dan meteen je paspoort moet scannen. Veel tijd
bespaarde dat niet want de rij bij de incheck was