We hadden gisteren gevraagd of we de Giraffe Research Walk konden boeken. "De
wat?" was de vraag! Daar had ze blijkbaar nog nooit van gehoord. Maar ze zou
het uitzoeken. Na het eten kwam ze vertellen dat we morgenochtend om negen uur
mee konden met de wandeling. Mooi! Het ontbijt was een keer op een
schappelijke tijd, om half 9. Daarna

was het heel fijn om gewoon even een
stuk te wandelen. Het meisje dat ons begeleide was niet zo heel erg
spraakzaam. Ze beantwoordde keurig onze vragen maar voor de rest was ze heel
stil. Ze deed dit research werk al acht jaar. Ze gaan dan 's ochtends te
voet op zoek naar
de giraffen. Soms lopen ze wel 3 tot 4 uur en dan laten de beesten zich
nog niet zien. Vandaag achtte ze de kans niet zo heel groot dat we ze konden

vinden want het was nogal koud en winderig. We zagen er echter eentje. Het
was nog een jonge giraffe van 1,5 jaar. Haar naam was Emilia, dochter van
Emily. Er zijn hier 38 giraffen en onze gids kent ze allemaal bij naam. We
volgden Emilia een tijdje in de hoop dat ze ons naar de rest zou leiden maar
ze zette het op een drafje dus dat ging
niet door. We wandelden twee uur rond en vonden verder geen giraffen meer.
Geeft niks, die hebben we toch al genoeg gezien. We zagen wel weer
struisvogels lopen. Tegen elf uur waren we weer terug bij de lodge waar
onze huiskrokodil nog steeds onbeweeglijk op zijn eilandje lag. We
hebben