zetten we koers daarheen. We twijfelden of het wat zou worden want het was inmiddels enigszins bewolkt. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat je de zon kunt zien. Het was ook een aardige race tegen de klok maar een kwartiertje voor de zon onderging waren we weer bij het kapelletje. We stapten snel uit en ik schrok me het apelazerus toen het meteen begon te luiden. Slecht geweten misschien haha! Maar we hadden verder geluk want de zon piepte precies onder de wolken door en zakte prachtig in de oceaan. Wat een mooi sereen plekje om dat hier mee te maken. Dat was weer een geweldige afsluiting van alweer een mooie dag.