Paniek vanochtend. Ik kon nergens de camera vinden. Waarschijnlijk hebben we
hem gisteravond laten liggen op het terras hier bij het hotel. Nou is dit
een afgesloten terrein dus ik maakte me nog niet zoveel zorgen. Toen ik ging
kijken lag hij er echter niet meer. Ik sprak iemand in de keuken aan maar
die sprak geen Engels en maar een klein beetje Frans. Met wat handen en
voeten heb ik toch duidelijk gemaakt wat het probleem was. Hij ging zijn
baas zoeken maar die sliep nog. Ik ben weer naar boven gegaan en daar lag
ie, door mij weggestopt onder een paar tijdschriften. Wat een opluchting!
Snel moesten we daarna onze laatste spullen inpakken en ontbijten. De
shuttle reed om half 7 voor. De Deense medereizigers gingen ook mee, hun
vlucht vertrok een uurtje eerder dan de onze. Toen we op het vliegveld
aankwamen hadden we dan ook tijd genoeg. Michel heeft nog wat last van zijn
darmen dus die zocht maar meteen een toilet op. Daarna volgden we het
pijltje boarding. Daar aangekomen werden we weer helemaal terug gestuurd
naar de andere kant van het vliegveld naar de
incheckbalie. We moesten daar blijkbaar een stempel halen. Gelukkig zaten
we ruim in de tijd. Er stond inmiddels wel een lange rij bij deze balie.
De meesten hadden koffers om in te checken. Dat duurde dus best wel lang
allemaal. Toen we bijna aan de beurt waren na een half uur stonden er
ineens uit het niets 4 Marokkaanse reizigers die voorschoten. Ze hoefden
alleen maar een stempel. De anderen keken elkaar eens aan: uh... wij
hoeven ook alleen maar een stempel. Toen iemand daar iets van zei werden
ze nog boos ook. Dit grapje duurde zeker een kwartier en we hadden
inmiddels onze tijd nodig. Met stempel gingen we weer naar de andere
kant van het vliegveld. De uitreisformuliertjes hadden we intussen al ingevuld.
Daarna door security, wat heel vlot ging, en toen naar de
paspoortcontrole. Inmiddels hadden we nog 3 kwartier totdat de gate
sloot. Het was hier toch druk! Er stonden flinke rijen. Het duurde maar
en het duurde maar. Na de controle moesten we nog wat trappen op en af.
Het boarden was allang begonnen. Om een paar minuten voor 9 ploften we
op onze stoelen op rij 32. Monique en Koen waren ook nog net op tijd.
Hopelijk hebben de Denen hun vlucht ook gehaald. De vlucht verliep
verder prima. Ik had mijn boek net uit op het moment dat de daling
ingezet werd. Keurig op tijd. We waren snel het vliegveld af. Laat de
efficiency maar aan de Duitsers over. Nog een klein uurtje rijden en om
5 uur waren we weer thuis. Het
10 juni 2017
Aït Bou Setta - Marrakech - Weeze