Ze had net geparkeerd dus dat kwam mooi uit. We moesten alleen nog de koffers ophalen. Koffer nummer 1 kwam al snel. Onze koffers zijn altijd makkelijk te herkennen aan een rood/wit/blauwe kofferriem. Het duurde echter lang voordat de 2e kwam. Uiteindelijk stopte de band en misten we dus 1 koffer. Grrrr. We liepen naar de balie waar we een formulier kregen om gegevens in te vullen. Er waren een stuk of 6 mensen die koffers misten. Wij waren natuurlijk weer zo ongeveer als laatste aan de beurt. Michel liep nog een rondje om de koffercarrousel maar nog steeds niks. Inmiddels waren er weer nieuwe koffers van een volgende vlucht. Dit akkefietje duurde een uur en al die tijd stond Denise te wachten. Toen we eindelijk aan de beurt waren kon de medewerkster de koffer na het scannen van de bon niet in hun systeem vinden. We moesten al onze gegevens achterlaten, dan zou er wel contact opgenomen worden. Michel liep nog één keer naar de carrousel. En toen stond hij daar met onze koffer. Het bleek dat de kofferriem eraf was en wij hebben zo'n koffers waar er 13 van in een dozijn zijn. We hadden onze eigen koffer dus niet herkend en hem helemaal over het hoofd gezien. Hij stond dus al een uur rondjes te draaien. Pfff, stelletje sukkels zijn we toch. Misschien is het een excuus dat we al zo lang wakker zijn hahaha. Maar goed, de terugreis naar huis ging prima. Het was fijn om de kinderen weer te zien toen we om

half 5 thuiskwamen. Nu was er toch echt een einde gekomen aan deze fantastische reis. Iedereen bedankt die de moeite heeft genomen om onze belevenissen te volgen. We vonden het leuk om hier weer verslag van te doen.