te doen. Eigenlijk heb je hier een SUV nodig. Het meisje verontschuldigde zich voor het gehobbel. We reden stapvoets met zicht op de grens. Langs de hele weg stonden hekken. Aan de Mexicaanse kant liep een weg en we zagen ook een vervallen huis. Verschillende auto's van de Border Patrol reden ook over deze weg. Voor de rest kwamen we niemand tegen. Het wegdek werd niet veel beter en nu kwam er ook nog veel los zand bij. We hobbelden en bobbelden zo 3 kwartier lang. Ik had met het meisje te doen, ze moest tenslotte deze hele route weer terug rijden. En dat allemaal gratis. Aangekomen bij de trailhead was de oude man al snel op pad. Wij hebben eerst nog wat gedronken en hebben onze jassen en vesten weer uitgedaan. Inmiddels was het helemaal droog en kwam geregeld de zon een beetje door. Om half 10 begonnen we aan de 8 kilometer lange wandeling midden door de woestijn. We liepen dus weer tussen allerlei soorten cactussen met weer

een heleboel saguaro's, onze favoriet. Je hebt ze in allerlei vormen, fier met een heleboel mooie armen, wat oudere met wat hangende delen. Net mensen hahaha! Het was perfect weer om te lopen. De temperatuur was aangenaam: niet te koud en niet te heet. De zon liet zich niet zo heel veel zien, dat is misschien jammer voor de foto's maar voor ons was het heel prettig. We genoten weer volop. Na een uurtje lopen kwamen we bij de