Mexicaanse grens verder. Na een half uur rijden waren we nog steeds geen auto tegengekomen. Je kon hier best midden op de weg picknicken. Voor de grap hebben we de stoelen op de weg gezet en een foto
gemaakt met de zelfontspanner. Lachen! Totdat er ineens toch een auto aankwam. Het bleek de Border Patrol te zijn. Hij stopte naast de camper en vroeg of alles in orde was. Oeps, we waren gewoon een foto voor de fun aan het maken. Hij kon de lol er gelukkig wel van inzien en vroeg of we wel genoeg benzine hadden en een navigatiesysteem bij hadden en wenste ons verder een fijne dag. We vervolgden onze weg tot het dorpje Hachita.
Wat een bizar plekje. Het zag er helemaal verlaten uit maar er
gemaakt met de zelfontspanner. Lachen! Totdat er ineens toch een auto aankwam. Het bleek de Border Patrol te zijn. Hij stopte naast de camper en vroeg of alles in orde was. Oeps, we waren gewoon een foto voor de fun aan het maken. Hij kon de lol er gelukkig wel van inzien en vroeg of we wel genoeg benzine hadden en een navigatiesysteem bij hadden en wenste ons verder een fijne dag. We vervolgden onze weg tot het dorpje Hachita.
Wat een bizar plekje. Het zag er helemaal verlaten uit maar er 
stonden wel redelijk nieuwe auto's naast de weggeroeste exemplaren en
grote televisieschotels. We zagen een oud, verlaten erg fotogeniek
kerkje. Er was een beetje een creepy sfeer hier, de kraaien cirkelden rond en we de stilte was oorverdovend. Toch hebben we hier in het dorpje de nodige foto's gemaakt omdat het er zo authentiek en fotogeniek uitzag. Op de kraaien na waren een paar honden de enige levende wezens die we gezien hebben. Even verderop zagen we een
bordje dat hier in Hachita
een eeuw geleden zilver gevonden was en dat na verloop van tijd de
meesten dit plaatsje
