een alternatieve route. Er was hier in het dorp nog een andere spoorwegovergang een kleine kilometer verder. Dus namen we die route. Tot onze verbazing stond de trein tot bijna daar, zo lang zijn die hier. We konden gelukkig nog net oversteken voordat hij op gang kwam. Daarna was het één rechte weg naar Van Horn. Op een gegeven moment zagen we in de lucht een zeppelin-achtig ding hangen. We kwamen steeds dichter bij en hadden geen idee wat het was. Uiteindelijk bleek het iets van de Border Patrol te zijn, ik denk om vanuit de lucht het één en ander in de gaten te houden. Vandaag zijn we ook al voor de 2e keer door hen aan de tand gevoeld. Waar ga je heen, wanneer ben je het land

binnengekomen, wanneer vertrek je weer, reis je op een ESTA. Het lijkt het vliegveld wel. We maakten ook deze keer weer een stop bij die maffe Prada-etalage in the middle of nowhere. We checkten even of de collectie veranderd was maar er stond nog precies hetzelfde tasje als 2 jaar geleden. De weg was heerlijk om te rijden, het waaide niet en er was nauwelijks verkeer. In Van Horn gooiden we de tank maar weer eens vol. We hadden ook honger dus toen we een Mexicaans restaurantje zagen zijn we maar eens naar binnen gegaan. Het zat goed vol. We hebben heerlijk gegeten, vanavond hoeven we niet meer te koken. Na de boodschappen bij de plaatselijke supermarkt gedaan te hebben draaiden we de I10 op. Dit reed veel minder prettig, druk en