verder naar 6th Street. Dat zou de muziekstraat van de stad zijn. Een
heleboel herrie, jongelui die moeilijk moesten lopen want anders zakte
hun broek af, petten op, grote kettingen en een lucht waar je high van
werd, kortom zo niet ons ding. Ik wilde hier alleen maar weg. We liepen
weer naar de Congress Bridge waar bij zonsondergang de
vleermuizen uitvliegen. Een man met een hoed met daarop een vleermuis
was iedereen aan het wijzen waar ze moesten staan om de bats goed te
kunnen zien. Hij was blijkbaar doof en kon niet praten maar met gebaren
maakte hij alles op een komische manier duidelijk. Natuurlijk kwam de
aap later uit de mouw en deelde hij buttons uit die je geacht werd te
betalen. Dat hebben we maar gedaan, hij bracht het met zoveel
overtuiging. Ook het uitvliegen van de vleermuizen viel wat tegen, we
hebben Carlsbad 2 jaar geleden gezien. Dat waren veel meer vleermuizen.
Desalniettemin was het toch
vleermuizen uitvliegen. Een man met een hoed met daarop een vleermuis
was iedereen aan het wijzen waar ze moesten staan om de bats goed te
kunnen zien. Hij was blijkbaar doof en kon niet praten maar met gebaren
maakte hij alles op een komische manier duidelijk. Natuurlijk kwam de
aap later uit de mouw en deelde hij buttons uit die je geacht werd te
betalen. Dat hebben we maar gedaan, hij bracht het met zoveel
overtuiging. Ook het uitvliegen van de vleermuizen viel wat tegen, we
hebben Carlsbad 2 jaar geleden gezien. Dat waren veel meer vleermuizen.
Desalniettemin was het toch
best leuk om dit te zien. Ondertussen waren we verkleumd van de kou.
Veel zin om weer de stad in te gaan hadden we niet. Austin is het
duidelijk niet voor ons. We besloten met de bus weer terug te gaan. We
hadden even niet goed op het tijdschema gekeken want de bus reed 's
avonds maar om het uur. We hebben dus 50 minuten staan wachten. Om half
10 waren we weer terug op de camping. Vanaf morgen gaan we weer lekker
de natuur in. Heerlijk! 
