We hadden een gebakken eitje voor ontbijt. We wisten niet precies wat we aan etenswaren mee de grens over mochten nemen. We hebben niet zo heel veel meer maar om nu alles op te eten of weg te gooien is natuurlijk ook zonde. We zouden het bij de grens wel vragen. Het was half 9 toen we van de camping vertrokken. De laatste Amerikaanse dollars werden nog opgetankt in St. Mary en toen konden we op weg naar de grens. Ik had op internet gelezen dat de grenspost vandaag om 9 uur open zou gaan op de Chief Mountain International Highway. Dat kwam goed uit want anders moesten we een flink eind omrijden. Toen we af wilden slaan gaf het bord echter nog "closed" aan. Wat nu? Ik zag een aantal mannen met een graafmachine aan het werk dus ik ben het eens even gaan vragen. Ze overlegden even met elkaar en waren het toen toch met elkaar eens dat de 15e de weg open zou moeten gaan. Ze hadden echter nog geen telefoontje gehad om het bord te verwijderen. Dat moeten zij blijkbaar doen. We zijn dus maar op goed geluk gaan rijden, anders moesten we de 14 mijl naar de grens weer terugrijden. Een

eindje verder stond echter een bordje dat de grens wel open was. Lekker duidelijk zo. Maar goed, zo rond kwart voor 10 kwamen we bij de grens aan. We vonden het al raar dat er gefilmd werd. Er stond een professioneel camerateam klaar. We moesten wachten tot hun auto aan de grenspost weg was. Toen werden we door de douane-medewerker gewenkt om verder te rijden. De cameraman bleef ons maar filmen. Ik vroeg aan de douaneman of wij de eersten van het seizoen waren. Dat beaamde hij. Toen ging er bij mij een lichtje branden, dat is natuurlijk een nieuws-item hier. We werden uitvoerig ondervraagd door de douaneman. Of we hout bij hadden, vuurwerk, wapens enz. Daarna moesten we de