mijne. We stonden op het punt om te vertrekken toen een charmante cowboy mij ten dans kwam vragen. Tuurlijk! Echt leuk. Hij kletste honderuit en vertelde dat hier allemaal ranchers en ex-ranchers bij elkaar waren. Dat deden ze iedere 2 weken een keer. Dan kwamen ze van tot wel 200 km hier naar toe. Toen het liedje was afgelopen zijn we toch maar vertrokken. Wat een onverwachte en leuke verrassing was deze bar. Dit kende ik alleen maar uit de film. We reden weer verder door het mooie landschap. Ik moet wel zeggen dat we de weg van gisteren meer scenic vonden dan die van vandaag. Maar toch was het weer genieten. We zongen uit volle borst mee met John Denver en Emmylou Harris over de Wild Montana Skies.
Rond half 6 kwamen we op de camping aan. Er was niemand meer in het
kantoortje maar er hing een briefje dat we maar een plaatsje in de
eerste rij moesten kiezen en
morgen maar in moesten checken. Zo gezegd, zo gedaan. We zetten de stoeltjes weer buiten en genoten van het lekkere weer. Verder kan deze camping bij lange na niet tippen aan het natuurschoon van vanochtend. We probeerden of er internet was maar dat was beveiligd. We vroegen de buurman naar de code en met een nors gezicht ging hij die halen. Die zat duidelijk niet om een praatje verlegen. We wilden allebei een douche gaan nemen toen de eigenaar er aan kwam. We konden ook nu meteen inchecken. Ook goed, ik ging dus mee naar het kantoortje. De man gaf me allerlei informatie over Glacier. Dat had ik allang maar ik vond het een beetje onbeleefd om dat te zeggen. Ik vertelde hem over de gratis camping van vanochtend, hij zei dat ze dat natuurlijk hier niet konden doen maar als ik cash betaalde dan hoefde ik maar $ 20 te betalen. Dat scheelde toch zo'n $ 15 met de normale prijs. Ook kreeg ik nog een flesje Jackson Hole Soda mee dat blijkbaar op Root Beer leek. Michel heeft het geproefd en vond het naar ouderwetse tandpasta smaken en ik vond het meer op kauwgom lijken. Na een slokje hebben we de rest maar weggespoeld.