liepen we het heuveltje op naar Custer's Last Stand. Hier zie je waar hij gestorven is. We liepen naar de overzijde van de weg waar de Indianen gememoreerd werden. Ik kreeg een brok in de keel toen ik de tekst las dat de Indianen niet gevraagd hadden om de white men en dat ze alleen met rust gelaten wilden worden op hun eigen grond. Het was inmiddels echt bloedheet geworden. We liepen nog even over het kerkhof voor de gevallen soldaten en verlieten toen het park. We hoefden niet ver te rijden naar de KOA in Billings. Daar waren we om half 2 al. Michel heeft het niet zo op KOA's dus hij stelde voor om vandaag nog een stuk verder te rijden. Na een lichte aarzeling vond ik dat eigenlijk wel een goed idee. Op de camping is het zwembad waarschijnlijk toch nog niet open en om dan gewoon maar wat op de camping te zitten was ook niet zo'n aanlokkelijk idee met 33 graden zoals we ergens onderweg zagen. We "leenden" ergens internet om te kijken welke campings er nog

meer zijn op onze route. Erg jammer dat de meeste National Forest Campgrounds pas na Memorial Day open zijn. Dan zitten wij alweer in het vliegtuig naar huis. We besloten om te proberen tot de camping in White Sulphur Springs te komen zodat we een extra dagje in Glacier hebben. We zaqen dat daar het weer voor de komende dagen prima was en dat er best al veel wegen open zijn voor het seizoen. Natuurlijk hebben we meteen het verslag van gisteren online gezet. We moesten door Billings naar het Noorden over de 3. We reden flink omhoog en kwamen na een poosje op een soort hoogvlakte. Ook hier weer gras, gras en nog eens gras. De wind stond dwars over de prairie, Michel had af en toe flink moeite om de camper in bedwang te houden. Er waaiden van die bosjes over de weg. Deze weg