gingen we richting Montana. Eerst pikten we nog een klein hoekje van Montana mee. We kwamen op Highway 212. We reden weer over de eindeloze prairie. We
zagen onderweg schapen, koeien, af en toe een paar hertjes en ook nog een gans met 3 kleine schattige
kuikentjes. We waren hier helemaal alleen. Je kon midden op de weg gaan
zitten picknicken. Langzaamaan veranderde het landschap een beetje, er
kwamen wat meer
struikjes, af en toe een boom en het werd een tikkeltje ruiger. Het enige
verkeer waren vrachtwagens die ons soms met een noodgang voorbij reden. We
zagen een enkele keer een hutje langs de weg waar Laura Ingalls zich helemaal thuis zou voelen. Dorpjes van 3 huizen, een tractorsloperij
en een paar auto's. We genoten volop van deze weg. Het reed heerlijk relaxt. De zon scheen weer volop, echt een heerlijke route. De camping die ik voor vandaag bedacht had was in een National Forest.
Toen we van de weg afdraaiden naar deze campground konden we onze ogen niet
geloven. Wat een prachtige plaats en dan ook nog eens helemaal voor niks.
Fantastisch! We kozen een mooi plekje en installeerden ons met een kop thee
en een boek in het zonnetje. Voor de grap maakten we een foto dat we aan
weerszijden van de enorme picknicktafel zaten. Daar kun je wel met 20 man
aanzitten. Michel