Het was nog steeds koud en regenachtig buiten. Op internet zagen we dat het in de Badlands gelukkig 25 graden met zon zou worden. We hebben gezellig op bed met de kinderen zitten skypen. We hebben ook de konijntjes even gezien. Wat geweldig dat dat allemaal kan tegenwoordig. Het ontbijt bestond uit de geklutste eitjes van gisteren met een kopje thee erbij. Veel is hier niet te beleven dus rond half 9 waren we weer op pad. Ook vandaag moesten we weer veel kilometers maken. De watervallen in Sioux Falls lieten we voor wat ze waren. Met dit weer hadden we helemaal geen zin om uit te stappen. Het rijden ging weer vrij vlot. Het was ook niet moeilijk, gewoon 600 kilometer vooruit. In Mitchell stopten we bij de Walmart. We moesten weer boodschappen doen en kochten ook meteen een potje met een soort crème om wat krasjes op de spiegel van de camper te verwijderen en verdoezelen. Die zaten er al sinds de allereerste dag op. Door het drukke verkeer in Toronto in combinatie met een wegversmalling was de spiegel dichtgeklapt. Er zaten wat kleine beschadigingetjes op. Nu zie je er

nog nauwelijks iets van dus ik hoop dat ze daar in Vancouver niet moeilijk over doen. Nu we toch in Mitchell zijn kunnen we natuurlijk net zo goed even het Cornpalace bezoeken. Dit is een gebouw bekleed met maïskolven. Hoe kitschie wil je het hebben. We hebben keurig het gastenboek ingevuld en een rondje gelopen. Natuurlijk wat foto's gemaakt maar heel spectaculair was het allemaal niet. We moesten nu nog zo'n 300 kilometer rijden en het weer begon gelukkig helemaal open te trekken. Dan ziet het er buiten ook meteen een stuk aantrekkelijker uit. We reden nu over de vlaktes van de prairie. Ik kan daar wel van genieten. We stopten zomaar ergens