Onze tijd hier in Moab zat er weer op. Wat hebben we het gezellig gehad met z'n allen. We kregen nog een heerlijk ontbijt voorgeschoteld door Michel en Richard. Ondertussen hebben we nog even gebruik gemaakt van het internet door met opa en oma te skypen. Toen werd het toch tijd om onze spulletjes in te gaan pakken. Nu alles een keer uit de auto is geweest past het weer stukken beter. Rond 11 uur namen we afscheid van dit mooie huis en van Richard, Yvonne en de kinderen. In Moab gooiden we de tank nog een keertje vol. Daar was ook een carwash. Michel wilde de onderkant van de auto een keer schoonspuiten want daar bleken nog hele klonten zout van de Bonneville Salt Flats aan te hangen. Hij kreeg hierbij hulp van Nick. Hij moest even de auto een stukje vooruit rijden en ging daarbij per ongeluk op Michel's zonnebril zitten. Dat was einde oefening voor de bril. We besloten om de snelste weg te nemen richting Colorado en niet via de scenic 128 te gaan. In Grand Junction zagen we een Wal Mart. Dit keer stopten we niet voor boodschappen maar om Tim zijn slaapmatje terug te

brengen. Dat had het een paar dagen geleden spontaan begeven. Er stond op het briefje dat erbij hoort dat er een jaar garantie op zou zijn. De originele doos hadden we nog wel maar het bonnetje niet meer. We wilden proberen om te kijken of er toch nog iets te regelen zou vallen. Tot onze verbazing was dit geen enkel probleem. Bonnetje of niet, we kregen meteen ons geld in de vorm van een tegoed bon terug. Die tegoedbon hebben we maar meteen opgemaakt door o.a. een nieuwe zonnebril voor Michel te kopen. We reden daarna een paar kilometer verder om bij de Rei een nieuw matje voor Tim te kopen. Onze matjes kostten destijds $ 100 en deze, precies dezelfde, $ 140. Maar goed, nou heeft hij in ieder geval ook een goed matje en het bonnetje heb ik goed opgeborgen. Denise heeft in deze winkel haar verjaardagscadeautje uitgekozen. Ze heeft, heel damesachtig, een Zwitsers zakmes