flaggers! Wat een rotbaantje is dat zo in die hitte. Toen waren dan eindelijk echt op weg. We kwamen al gauw bij de grens met Nevada. Grappig dat daar meteen een gokstadje is: Jackpot. Hier logeerden we in 2007. Daarna reden we een paar uur door een droog en dor heuvellandschap. We werden er een beetje melig van en maakten foto's door de camera op het dashboard te zetten met de zelfontspanner. Het was wel goed opletten met deze ingewikkelde route want we moesten wel over 196 km afslaan. Dat was in Wells. We aten hier een broodje bij de Quiznoz. Daarna kwam de volgende afslag na 98 km. We waren nu even in Utah om de Salt Flats te bezoeken. Vorige keer dat wij hier waren stond de hele vlakte onder water. Nu niet! Een Chinees gezin kwam tegelijkertijd met ons aan. Ze vroegen of wij met de auto de zoutvlakte opgingen. Echt wel! Zij wilden het ook gaan proberen en scheurden meteen de vlakte op. Michel en de kinderen gingen ook. Ze

vlogen zo ongeveer het zout op. Ze raceten alle kanten op. Het zout spatte omhoog en ze slipten flink. Toen ze wat rondjes aan het draaien waren dacht ik dat ze om zouden kiepen. Ze vonden het geweldig. Nu wilde Denise natuurlijk ook weer een keertje achter het stuur. Vooruit dan maar. En hup daar scheurde ze met een glunderend gezicht over het zout. Toen Nick. Hij vond het ook fantastisch. Daarna wilde Tim ook. Michel heeft hem even uitgelegd hoe het werkt en ook hij reed een stukje over de vlakte. Niet zo hard als de rest natuurlijk maar hij vond het geweldig. Zijn hele gezicht glom! Nemanja wilde niet en ik heb ook nog een stukje gereden. Niet zo spectaculair als Michel natuurlijk maar ook ik slipte een stuk. We hadden geluk dat er weinig water op de vlakte stond want we zagen in de