iets spectaculairs weten te maken. We reden een eind verder naar het Visitor Center van Cannonville. We informeerden naar de staat van de Cottonwood Canyon Road. De ranger adviseerde om deze weg niet te doen want als het geregend heeft dan is de weg onbegaanbaar vanwege de klei. Ze dacht dat ie morgen of overmorgen wel weer te doen zou zijn maar daar hebben wij natuurlijk niks aan. Michel wilde het toch proberen en als het niet ging zouden we acuut omdraaien. Ik kreeg daar toch wel weer de bibbers van en zag ons al vastzitten in die klei. We besloten om het Kodachrome SP over te slaan. Het begin van de weg was prima alleen één keer moesten we door een wash waar nog water in

stond. We kwamen na een tijdje iemand van de andere kant tegen en die bleek van Highway 89 te komen waar wij naartoe gaan en vertelde dat de weg prima te doen was. Die rangers moet je blijkbaar ook met een korreltje zout nemen. De weg bleek inderdaad hartstikke goed, ik zou bijna zeggen een biljartlaken. De Grosvenor Arch gingen we wel bezoeken. En terecht, dit is een hartstikke mooie arch. We hebben hier een donut zitten eten en vervolgden onze weg. Het was jammer dat er overal electriciteits masten stonden maar het uitzicht was toch wel mooi. Veel eerder dan gepland waren we al aan Highway 89. Michel reed dan ook