handdoek bij om de grootste zooi op te ruimen. De bak zat toch nog bijna vol maar wat een plaktroep is dat. Toen we weer bij de splitsing naar Queens Garden kwamen begon het wat harder te regenen. De truien gingen weer aan. Het laatste stukje viel nog even tegen. Het leek dat je al bijna boven was maar dan moest je nog een stuk. En als je er al 10 kilometer klimmen en dalen op hebt zitten is dat toch wel vermoeiend. Maar na ruim 5 uur kwamen we moe maar voldaan weer boven. Bij de restrooms kon je je schoenen afspoelen. Dat was hard nodig want er hing veel rode klei aan. We aten een donut, dat hadden we wel verdiend. We reden op ons gemak terug

naar de camping. We aten wat bij de plaatselijke fastfood. Toen brak de zon toch nog door en kon ik lekker buiten aan de picknicktafel dit verslag schrijven. De kinderen gingen een spelletje doen. Tegen acht uur gingen Michel en ik weer terug naar het park. We wilden graag de zonsondergang zien. We namen aan dat Sunset Point daar de beste plek voor was. Het was best aardig daar. Er hingen wat wolken in de canyon wat een mystieke sfeer gaf. We reden ook nog even naar Sunrise Point waar we wat foto's maakten. 's Avonds is Michel bezig geweest met de foto's uitzoeken en de kinderen en ik met een boek of spelletje.