tentje. Ze hadden het gehaald naar de hoogste duin maar hadden het wel koud gehad tijdens hun overnachting. Ze waren alle twee hartstikke uitgeput. We kletsten nog wat en ze vertelden dat ze normaal in Mesa Verde werkten. Daar gaan wij over een paar dagen ook naar toe. We namen afscheid en reden weer terug naar de camping. Daar liepen de 2 mannen weer en we vroegen ze of ze een lift wilden. Graag! Ze hadden hun auto vlakbij de camping staan en waren blij dat ze dat laatste stukje niet meer hoefden te lopen. De kinderen waren inmiddels ook wakker en de tent was snel weer ingepakt. De slaapzakken hebben we allemaal omgeschud, daar kwam een halve zandbak uit. Om half 9 waren we weer op pad. Na een uurtje hebben we ontbeten in . Dit was de enige gelegenheid om iets te eten de komende 100 kilometer. We hadden hier 4 porties genomen met een extra bord en nog hadden we allemaal meer dan genoeg gehad. Voor dit geld ($ 33 inclusief tip)

kun je het echt niet zelf klaarmaken. We reden verder over de 114 richting Gunnison. Deze weg mag met recht scenic genoemd worden! Vooral na de top was het heel mooi. Ik wilde de accu van de camera iedere keer opladen maar kreeg daar nauwelijks de gelegenheid voor want iedere keer was er weer een mooi uitzicht dat gefotografeerd moest worden. De temperatuur was heerlijk met zo'n 25 graden dus lekker de ramen open en de radio hard aan. We hebben meestal een plaatselijke zender op staan maar als we die geen hebben dan is de satellietradio een uitkomst. We hebben