Zoals gebruikelijk ging vanochtend als eerste de laptop aan om de berichtjes in het gastenboek en de mailtjes te lezen. Dat is altijd hartstikke leuk. Het kost soms best wat moeite om het verslag bij te houden maar de vele leuke reacties geven dan toch weer motivatie om er mee door te gaan. Michel is gisteren 2 uur bezig geweest om alles te uploaden dus alle credits voor hem, ik heb zolang geduld niet. Meestal schrijf ik het verslag al in de auto op een saai stuk. Dat is dus zo gebeurd, het uitzoeken van de foto's neemt meer tijd in beslag. Door het uur tijdverschil zijn we nu definitief van onze jetlag af. Het was daarom al 9 uur toen we begonnen aan de wandeling naar de White House Ruins in Canyon de Chelly National Monument. Het was toen ongeveer 22°C, een heerlijke temperatuur dus. Ik heb trouwens bij het hotel eens gevraagd hoe je deze plaatsen hier eigenlijk uitspreekt. Chinle is tjinlie en Canyon de Chelly Canyon de sjee. Ik kreeg er verder nog een hele uitleg bij hoe die naam ontstaan is. Het was een verbastering van iets Indiaans en Spaans wat die Amerikanen toch niet uit

konden spreken daarom hadden zij er maar Canyon de sjee van gemaakt. We aten bij het begin van de trail een broodje en smeerden ons goed in want de zon brandde al flink. De wandeling ging behoorlijk naar beneden, met een half uurtje waren we er al. De trail zelf was weer fantastisch mooi, het einddoel was wel aardig maar we hadden ons er meer van voorgesteld. De ruïnes stonden achter een hek en je kon er dus niet echt bijkomen maar het geweldige landschap hier maakte alles goed. Terug naar boven viel het alleszins mee. Het ging vrij geleidelijk omhoog dus je kon redelijk in één tempo lopen. Na ruim een uur wandelen met de nodige pauzes waren we weer boven.