blikje cola maar bewaard. In een mum van tijd waren we in Brussel, dat is echt maar een heel kort vluchtje. We maakten Tim wakker en die dacht dat we nog in Londen waren! We waren snel door de douane en ook onze koffers hadden we rap. Michel en ik gingen op zoek naar de bushalte. We spraken af waar we op elkaar zouden wachten. Michel vertrok met de bus en ik ging met de kinderen naar de afgesproken plaats met al onze bagage. Toen Michel arriveerde moesten we al onze spullen in de auto zien te krijgen. Dat viel nog niet mee. We hebben wat spullen los in de auto gedaan en ook bij de voeten nog wat gepropt en zo konden we dan toch vertrekken. Het voelde alsof we op de grond zaten, zo laag is onze auto vergeleken met de Dodge. Ook vergat Michel af en toe te koppelen. Tja, dat is ook weer zes weken geleden. Toch waren we vrij vlot thuis. Rond zeven uur waren we bij oma waar we even lekker bijgekletst hebben. Daarna naar ons huisje, waar we moe maar voldaan aankwamen.