
terug
om te kijken of we er via de andere route wel konden komen. Inderdaad stond
er duidelijk met gestapelde stenen de route aangegeven. Het was wel even een
flinke klim en ook heel heet maar zo konden we in ieder geval voorbij de
versperring. De kinderen hadden de tweede hindernis intussen ook genomen en
we konden nu verder. Het
was genieten hier tussen die steile wanden. Wat prachtig en ook zo rustig. Het is niet zo spectaculair mooi als Antelope Canyon maar omdat je de hele canyon voor je alleen hebt is het geweldig. We kwamen al snel op de T-splitsing waar we rechtsaf de Buckskin Gulch inliepen. Het pad was goed te lopen. Je kon op sommige plaatsen goed zien dat er water gestaan had, er lag genoeg opgedroogde modder. Maar we konden gewoon verder. De temperatuur hier was heerlijk. Je merkte wel als je een bocht omkwam dat het de ene keer warm en de volgende keer weer frisser waaide. Wat was het mooi om hier te lopen. Toen kwamen we op een punt waar nog water stond. Het stond over de hele breedte van de canyon. Michel en de kinderen probeerden eerst