rijden. Dit is de hoogst geasfalteerde weg van Amerika maar met dit weer zou je er toch niet veel van kunnen zien. We hadden dus tijd genoeg. Tommie stuurde ons een andere weg dan gepland, we zouden wel zien waar we uit kwamen. We werden een dirtroad opgestuurd, maar die zag er redelijk goed uit. We hadden wel zin in wat sightseeing dus reden we deze weg. Plotseling zagen we uit het niets een torenflat van zo'n verdieping of 20 voor ons. We kwamen nu blijkbaar in het dorpje Black Hawk, helemaal vanuit het niets in een gokstadje waar het ene na het andere casino was. Even verderop kwamen we in Central City, ook al zo'n soort stadje. Tommie had er blijkbaar zin in en stuurde ons weer een dirtroad op. We kwamen in het plaatsje Nevadaville en zagen verschillende vervallen mijnen. Heel mooi om te zien. Tom ging het nu toch wel bont maken en stuurde ons een weg in waar we echt niet door konden. We draaiden om en kwamen gelukkig snel weer in de bewoonde wereld. We stelden 'm nu maar in op Idaho

Springs waar we de snelweg op moesten. En weer reden we over een zandpad. Wel een hele mooie! We reden zo'n 8 mijl over deze weg en kwamen toen eindelijk bij de snelweg. Eerst moesten we nog even tanken. Ook deze weg was weer prachtig. We reden een heel stuk door populair wintersportgebied met plaatsen als Vail en Aspen. Later reden we door de mooie Glenwood Canyon. We wilden graag even naar de rivier en stopten bij een restarea. Maar hier had je geen toegang tot de rivier. De kinderen zagen een bord met rafting en we gingen even informeren of dit nog mogelijk was vandaag. Het weer was inmiddels opgeknapt. Het was nu heerlijk met een blauwe lucht en zo'n graad of 27. Er kon nog wel geraft worden vandaag maar de prijs was bijna $ 50