ging vlot en het wachten was op de koffers. Gelukkig kwamen ze allemaal aan. We probeerden de koffers een beetje strategisch te stapelen zodat we ze allemaal mee konden nemen. We gingen op weg naar de airtrain. Gelukkig konden we overal gebruik van de liften maken want met de roltrappen was nou ook niet bepaald handig met al die bagage. Gelukkig werden we aan alle kanten geholpen. Bijvoorbeeld bij het overstappen van de airtrain naar de metro. Een medewerker ging voor ons weekpassen regelen en we konden gebruik maken van de invalideningang want we konden niet met al onze spullen door de poortjes. Vanaf hier ging het eigenlijk heel vlotjes. We hoefden dan ook niet meer over te stappen en hadden een mooi hoekje

waar we niemand in de weg zaten. Tim had zelfs nog een kwartiertje liggen slapen daar. We hadden trouwens wel flink wat bekijks. Wie gaat er dan ook met zoveel bagage met de metro hahaha. Natuurlijk kwamen ook weer de vragen waar we vandaan komen en wat we allemaal gaan doen. We hebben ons dan ook geen moment onveilig gevoeld in de metro, integendeel, toen we bij de 175th street
aankwamen
werden we weer door verschillende mensen geholpen alles uit te laden. Wel grappig, echt van die tattoo-typjes hielpen ons. We hoefden nog maar een klein stukje te lopen naar het appartement. Ik belde nog maar 'ns daar naartoe want ze hadden geen receptie. Na een paar minuten kwam de dame met de sleutels. We hebben echt een geweldig appartement.

Het is hartstikke oud maar helemaal gerestaureerd. Prachtige hoge plafonds, mooi gelakte parketvloer, echt helemaal authentiek en sfeervol. De slaapkamer is fantastisch en in de woonkamer staan 2 slaapbanken. Die waren nogal smal maar de kinderen hebben ze tegen elkaar geschoven dus nu hebben ze een royaal 3-persoonsbed. We waren toch wel flink moe. We gingen nog even in de buurt rondwandelen.