dat moest bekeken worden. Dat was allemaal goed en we konden weer verder. Nick had op z'n mp3- speler een aantal conferences staan van Theo Maassen. Die hebben we met z'n tweeën tijdens het wachten op het vliegveld zitten luisteren. De tranen rolden me over de wangen. Die mensen zullen wel gedacht hebben: wat een maf mens is dat! De vlucht naar Düsseldorf ging daarna vrij vlot en om kwart over 7, een kwartiertje later dan gepland, landden we. Het wachten was op de bagage. Ondertussen ben ik 'ns gaan informeren hoe het met onze koelbox stond. Eerst in het Duits, maar na 5 weken Amerika ging het in het Engels toch beter. En ja hoor, die was hier. Eindelijk onze spulletjes terug. We kregen een briefje mee waar we een schadeclaim in kunnen dienen. Ik ben weer

terug gegaan naar Michel, die al 7 van de 9 stuks bagage had. En het is toch om gek van te worden maar er kwam niet meer bagage. We missen 1 koffer en jawel hoor, onze nieuwe koelbox! Ik ben weer naar diezelfde meneer terug gegaan. Hij vond het wel heel vervelend voor ons. En hij praatte gewoon Nederlands! Sta ik daar moeilijk te doen in het Duits en Engels! Ik werd zo mogelijk nog kwader maar daar kon die arme man natuurlijk ook niets aan doen. Hij beloofde dat alle spulletjes netjes thuis bezorgd zullen worden. Dat zullen we dan maar geloven. Het was al half 9 geweest en Michel ging met de bus de auto ophalen. Die hadden we gewoon op een openbare parkeerplaats staan. Gelukkig stond ie er nog en toen we alles ingeladen hadden konden we eindelijk naar huis. Volgens mij hadden we die 2 koelboxen sowieso niet allebei in de auto kunnen krijgen, dus is het maar goed dat ze die thuis komen brengen! Om kwart voor 11 stonden we bij oma en opa voor de deur. Nog even bijbuurten en koffie drinken en tegen 12 uur waren we thuis. Moe, maar terugkijkend op een geweldige vakantie!