flink. Een geweldige weg om te rijden. We kwamen al gauw op een hoogte dat er weer sneeuw lag. We stopten bij het Rock Creek Vista Point. Volgens mijn Yellowstone boek is dit één van de mooiste uitkijkpunten. Wij vonden het wel aardig maar hadden er meer van verwacht. Maar al dat moois moest nog komen. We kwamen steeds hoger en hoger tot onze OziExplorer als hoogste plaats 3354 meter aangaf. We hadden een stuk of 5 CD's in de speler zitten en net op dat moment kwam het nummer "On top of the world" van de Carpenters voorbij. Hoezo, toeval. Je had hier echt het gevoel dat je op het topje van de wereld was. Prachtig. We zagen even verderop mensen met flinke telelenzen staan, dus daar moet iets te zien zijn. En inderdaad er liepen mountain goats. Althans dat werd ons verteld. We zetten de afdaling weer in om nu dan toch eindelijk richting Yellowstone te gaan. Dit was het uiteindelijke doel van onze vakantie. Hier hadden we al zo lang naar uitgezien. Toen we de

traditionele foto bij het toegangsbord wilden maken stonden daar weer Nederlanders. Dit is bij onze landgenoten toch echt een populairder gedeelte dan waar we onze eerste 3 weken doorgebracht hebben. Weer even een praatje gemaakt en weer verder. We tuurden allemaal om ons heen. Iedere rots of boomstronk was een potentiële beer. Maar toen kwamen we ineens in een file terecht. Jawel hoor, een echte "bearjam". De ranger regelde het verkeerde en vertelde dat we even verderop konden parkeren en dat er een black bear zat.  We vonden al snel een plaatsje en liepen met camera's weer terug. We kwamen weer de Nederlanders van het toegangsbord tegen en die zeiden dat de beer net weg liep. Zij hadden nog foto's die we op hun camera konden zien. Wauw, een echte beer! We liepen toch even verder en toen zagen we 'm plots echt. Je zag z'n koppie bewegen tussen de bomen. De ranger vertelde dat het een jong volwassen black bear was. Het was wel op een