hij er echter weinig last van. Even verderop waren we helemaal beneden en hebben op een rots onze meloen op zitten eten. Het was hier prachtig. We begonnen weer aan de weg terug. Ook nu was het eerst een flink stuk door het bos voordat dan eindelijk het echte klimwerk over de rotsen begon. Dit was een prachtig stuk van de trail. Je klom helemaal over rotsen naar boven. Af en toe was er een trapje en meestal wel een railing om je aan vast te houden. Het was iets na 3 uur toen we weer bij het Sylvan Lake waren. We hadden het warm alhoewel het prachtig weer was om te wandelen. Sylvan Lake leent zich uitstekend voor een duik. Dus we trokken onze zwemspullen aan en gingen even lekker zwemmen. Behalve Michel, die had geen zin om het water in te gaan. Het water was

heerlijk, een beetje koud maar goed te doen. Ik heb daarna heerlijk aan de kant in het zonnetje gezeten. Michel zat op het bankje, in de schaduw natuurlijk. De kinderen zwommen met z'n drieën naar het grote rotseiland in het midden. Dat was nog een flink eind maar we konden ze de hele tijd zien. Toen ze daar aankwamen hebben ze een poosje op de rotsen gezeten en zwommen toen weer terug. Het was al bijna 5 uur dus de hoogste tijd om verder te gaan. We reden eerst de Needles Highway. Prachtige weg. We stopten geregeld voor een foto. De kinderen klommen dan natuurlijk weer de rotsen op. Ze zaten soms echt hoog. Die durven ook alles. Bij een parkeerplaats aten we onze bak yoghurt op. Een ranger vertelde ons waar de kudde bizons zich bevond. Daar kwamen we