verzwikt, het werd wel een beetje dik en hij had er ook last van. We hebben het met ijs gekoeld, hopelijk gaat het morgen beter, hij wordt er in ieder geval niet minder vrolijk van. Toen we terug op de parkeerplaats kwamen stonden er ineens een stuk of 6 auto's. Toen wij aankwamen waren we de enige. Het lijkt echt wel of we honing aan de kont hebben! We reden weer verder en de benzinemeter zakte toch wel snel, het lampje ging zelfs branden. We besloten om toch maar terug naar het begin van het park te rijden om te gaan tanken. Je wilt hier echt niet zonder benzine komen staan. Toen we dit gedaan hadden reden we het eerste stuk van het park voor de vijfde (!) keer. Maar het was beslist geen straf want de zon stond nu al wat lager en zo had je een prachtig effect. We reden de Badlands Loop Road nu helemaal uit en stopten nog geregeld bij de mooie viewpoints. Bij 1 ervan hoorden we mensen Nederlands praten. Dat was voor het eerst deze vakantie! Behalve Yvonne dan natuurlijk. We twijfelden even maar toch ging ik maar even een praatje maken. Zij waren vanuit New York vertrokken en eindigden in Seattle. Het was al vijf uur en we besloten om niet meer naar Robert's Prairiedog Town te gaan. We zouden op tijd terug zijn bij Randy en Yvonne om te gaan barbecuen. Bovendien hebben we gisteren genoeg prairiedogs gezien. Toen we weer bij de snelweg kwamen wilde

Michel toch nog even door het plaatsje Wall rijden. Het zag er inderdaad heel mooi uit en we zijn toch nog even de winkel ingegaan. We kochten nog wat souveniertjes. Tim had een pelsjagersmuts (of hoe je zo'n ding ook noemt) en een steentje voor z'n verzameling. We kochten ook nog een cadeautje voor Dylan en Sienna. Toen was het toch echt de hoogste tijd om weer naar Rapid City te gaan. Daar stond de barbecue al klaar. We hebben er van genoten en nog tot een uur of 11 buiten op het terras gezeten. We hebben ook nog Randy's moeder Sandy ontmoet. Zij kwam nog even kennismaken. Ik ben nu doodop en ga slapen. Ik hoop dat Michel de foto's nog uitzoekt...