draaien zodat er iedere keer wat zand wegspoelde. Het goud was zwaarder dan water (zo'n 19x) en bleef uiteindelijk liggen. Toen we zo allemaal onze 5 stukjes goud gevonden hadden begon het echte werk. We gingen allemaal uit een berg zand die er lag een schep in onze pannen doen. In een grote waterbak gingen we nu eerst de grootste stenen eruit halen. Toen gingen we het zand zeven zoals we geleerd hadden. Tim en Nick hadden geluk en vonden een stukje goud. Geweldig! Er waren ook nog andere mooie steentjes die overbleven. Die mochten we in een zakje meenemen. Denise kocht nog een zilveren setje oorbellen waar ze dan thuis haar steentjes in kan plakken. Hierna gingen we naar Crazy Horse, de Indiaanse tegenhanger van Mount Rushmore. De entree was fors, maar dat wisten we van te voren. Dit hele project wordt dan ook geheel betaald uit de opbrengsten van de entree en

giften. Er komt geen overheidsgeld aan te pas. Het was heel mooi om te zien maar niet zo indrukwekkend als Mt Rushmore. Je kon er ook niet zo dicht bijkomen en het was natuurlijk nog lang niet klaar. Dit valt voor ons in de categorie: leuk om een keer gezien te hebben maar dit hoeft niet nog 'ns. Het was al 4 uur toen we op weg gingen naar Wind Cave National Park. We wilden hier een tour door de grotten doen dus gingen we maar 'ns informeren bij het visitor center. Er vertrok een tour om 5 uur: de Natural Entrance tour. We kochten hier kaartjes voor en de ranger adviseerde ons om onze sandalen om te wisselen voor dichte schoenen. Dat hebben we dan maar gedaan alleen zonder sokken want die lagen nog in de tas bij Yvonne. Onze ranger Robert vertelde het allemaal heel vlotjes en leuk. Het was ook een hele mooie en unieke grot. Nu 'ns een keer geen stalagtieten en