bak yoghurt. We hebben hier een hele poos gezeten terwijl de kinderen over de rotsen klommen. Hier waren ook niet zoveel muggen als in het bos. De jassen konden ondertussen uit. Na nog een koekje en wat drinken gingen we weer verder. We moesten een stukje terug naar het hoofdpad. Dit ging een heel eind naar beneden, de kinderen liepen vaak een heel eind vooruit. Die hebben geen geduld om iedere keer te wachten als er weer een foto gemaakt moet worden. Het weer werd steeds zonniger, ook de trui kon uit. Het was nu heerlijk weer. En dan te bedenken dat we hier op ruim 3000 meter hoogte zitten. Dat merk je trouwens wel bij een klimmetje, je bent meteen buiten adem. We verlieten weer het hoofdpad richting Mills Lake. We hebben hier een poosje lekker aan een beekje

gezeten. We hadden vandaag toch tijd genoeg. Toen we bij Mills Lake aankwamen hebben we ook daar genoten van het uitzicht. Het was hier zo ontzettend mooi, echt het mooiste meertje dat we gezien hebben. Ook hier hebben we weer lang gezeten, heerlijk in het zonnetje. We snoepten nog wat van de koekjes en chips, maar moesten toch weer verder. De zon ging nu weer weg, dus kwamen de truien weer te voorschijn. Af en toe viel er een drupje, maar dat mocht geen naam hebben. Het werd weer steeds drukker op het pad. Hier kwamen ook de mensen die de trail aan de andere kant begonnen en maar een stukje wilden doen. We kwamen nog langs de Alberta Falls waar het echt druk werd. We namen een paar foto's en gingen snel weer verder. We moesten nu weer een stukje klimmen