spulletjes voorbij komen dus de eerste vlucht gaan ze mee. Mooi op tijd landden we in een miezerig London. We moesten weer door security, waar een hele rij stond. Maar toch ging dit vrij vlot. Allemaal de schoenen, riemen en vesten uit. Alles in een bakje kiepen en toen weer verder. Wat een oud en aftands vliegveld is dit. Echt een wereld van verschil met Düsseldorf. We vertrokken hier met een klein uurtje vertraging. De vlucht ging verder prima. Het eten was best te doen alleen het videosysteem in de kopsteunen deed het de eerste helft van de vlucht niet. Maar de kinderen hebben zich prima vermaakt met kaarten. We kwamen toch mooi op tijd aan in Phoenix. Alleen toen misten we onze koelbox. Die zat niet bij de bagage. We moesten ons hoteladres achterlaten en morgen maar even bellen. Nou ja, er zijn ergere dingen alleen zitten daar ook alle toiletspullen in. Maar goed dat we de tandenborsteltjes uit het vliegtuig meegenomen hadden. Eenmaal buiten sloeg de hitte ons tegemoet. Het was maar liefst 41°C. Toen zijn we met de shuttlebus naar Alamo gegaan. Tim was zo moe dat ie in de bus in slaap viel! Ze boden ons een mooie upgrade aan voor een SUV met V8 motor. Michel zag dit

helemaal zitten maar de bagageruimte was helaas te klein. Dat krijg je als je zoveel meeneemt. Nu hebben we een witte Toyota Sienna (ja Yvonne, speciaal voor jou!) gekregen. Hier plaatsen we morgen wel een foto van. Het was nog even zoeken naar de reserveband maar die hebben we toch gevonden. Hij zat overigens goed verstopt want er moest 2 man personeel aan te pas komen om 'm te vinden. De auto heeft 10186 mile op de teller staan. Dat aantal gaan we de komende weken 'ns flink opvoeren! Het was al 8 uur geweest toen we tenslotte bij ons hotel aankwamen. We waren toen al 24 uur onderweg. Het is wel een heel mooi hotel overigens! De kinderen waren doodmoe en sliepen meteen. Wij hebben nog even aan het verslag gewerkt en gaan zo nog even zwemmen want de zwembaden zien er hier prachtig uit!