We waren
vanochtend om 8 uur aan het ontbijt. Ook dit viel een beetje tegen. We zijn
het beter gewend. Er stonden maar een paar stoelen maar we hadden er
gelukkig meteen 5. we deden blijkbaar te lang over het ontbijt want de
receptionist was niet al te vriendelijk bij het uitchecken. Om kwart voor 9
waren we dan toch weer op weg. Bodie Historic
State Park was het doel. Dit was ook weer zo’n parkje dat je gemakkelijk zou
missen als je niet goed voorbereid zou zijn. Om 10.45 uur waren we er. Het
lag hoog in de bergen en het laatste stuk was een dirtroad. Bodie is
een
verlaten stadje. Eind 19e eeuw werd er hier goud en zilver
gedolven. Het was een ruig stadje. Begin vorige eeuw werd er geen goud meer
gevonden en langzamerhand veranderde het in een spookstad. Grote delen zijn
bij een brand verwoest maar zo’n 5%
is bewaard gebleven. Het is zoveel mogelijk in originele staat gelaten. Het
is prachtig om no
g
zo’n authentiek stadje te zien. De school, de kerk, het postkantoor. Dit is
allemaal nog in goede staat. Er staat ook nog meubilair binnen. We hebben
hier zo’n anderhalf uur rondgelopen. Het weer begon te betrekken en we
hadden het ook wel gezien. Op de terugweg zijn een paar druppeltjes regen
gevallen. Toen zijn we naar Mono Lake Tufa State Park gereden. Op de heenweg
kwamen we ook wel langs het meer maar de meeste tufa’s stonden toch in het
state park. Het is een heel zout meer en er staan allemaal tufa’s, een soort
zoute torentjes. Toen we dicht bij het meer
Donderdag 28 juli 2005.
Camp Curry $ 89
Temperatuur 26°
Gereden 226 mi
Overige uitgaven $ 32
Benzine $ 44 (2.699)
