en hij zei dat het nog wel “a little while”zou duren. We stopten geregeld in de schaduw om wat op adem te komen. Maar het duurde allemaal veel langer dan we verwacht hadden. Met name Denise zat er helemaal doorheen. We kwamen 2 Amerikanen  tegen en vroegen hoe ver het nog was. Zo’n 10 minuten naar de maintrail was het antwoord. Ook mochten Denise en Tim een slokje van hun water nemen. Dit hadden ze echt nodig. Toen zagen we eindelijk de maintrail. Na nog een klein half uurtje kwamen we bij de parkeerplaats. Daar

was net een bus bejaarden aangekomen die allemaal hun flesje aan het vullen waren. Ze moesten maar even wachten. We dronken het fonteintje bijna leeg. Nog nooit smaakte water zo lekker. We hebben ons hoofd lekker nat gemaakt en we waren zo blij dat we er waren. We hadden deze trail echt veel te kort ingeschat. Nu bleek maar weer hoe belangrijk het is om genoeg water mee te nemen. We besloten om het voor de rest van de dag rustig aan te doen. Wat fijn was het toch om een cabin met airco te hebben. Ons tentje zou toch echt te heet zijn geweest. We hadden allemaal onze zwemspullen aan getrokken en gingen naar het zwembad. Dit bleek gesloten te zijn ivm reparaties. En dat met dit weer. We hadden toch echt de behoefte om wat af te koelen. Dus gingen we naar het openbare zwembad van Moab. Dit was nog maar een half uurtje open. Maar dit was genoeg om lekker af te koelen. Hierna hebben we nog in het park op het grasveld gezeten. Echt honger hadden we weer niet dus we besloten niet echt uitgebreid te gaan eten. We namen een snelle hap bij de Mac en gingen weer naar ons aircohuisje terug. Voor het eerst deze vakantie hadden we tijd om wat te lezen of te spelen.