We werden
vanochtend al vroeg gewekt door een “aso”camper. Om half 6 liet hij de motor
een kwartier warm draaien en toen hij eindelijk vertrok dacht ik dat hij
door onze tent heen zou rijden. We zijn om half 7 maar opgestaan. In de
vroege ochtend hebben we de tent afgebroken. Dit ging toch redelijk snel. Na
afscheid genomen te hebben van onze “internet-kennissen” zijn we naar
Williams gegaan. Hier hebben we in zo’n ouderwetse diner
ontbeten. Aan de tafel naast ons zat een JR Ewing look-a-like. Grote
cowboyhoed op. Leuk sfeertje hier. Daarna nog wat boodschappen gedaan en
toen naar de Grand
Canyon.
We moesten onze Nationale Park Pas
laten
zien en zelfs ons paspoort. Er werd wel degelijk nauwkeurig gecontroleerd.
De eerste blik in de Canyon was geweldig. Zo groot.
Hoe heeft zoiets
kunnen ontstaan. Je voelt je heel klein als je in zo’n groot gat
kijkt. We
parkeerden de auto bij de Maswik Lodge en namen de bus naar de westrim. Bij
Pima Point zijn we uitgestapt. We liepen de rimtrail tot Hermits Rest. Het
was hier lekker rustig en
het
was geen recht pad, waar ze bij ons een hekel aan hebben. Het was klauteren
en vele malen stilstaan om naar dit wereldwonder te kijken. Het was al weer
flink warm maar
gelukkig
niet meer de temperaturen van een paar dagen geleden. Na een poosje begon de
lucht toch wel donker te worden. Toen we bij Hermits Rest aankwamen volgden
de eerste regendruppen. We besloten om naar ons hotel in Tusayan te gaan en
later terug te komen voor de zonsondergang. Aangekomen bij het hotel bleek
de stroom uitgevallen te zijn door blikseminslag. Blijkbaar was dit in de
wijde omgeving het
geval.
Toch wel lastig om in het pikkedonker door het trappenhuis naar boven te
gaan. Gelukkig hebben we een kampeerlamp op batterijen, dus toch nog een
beetje licht.
Vrijdag 15 juli 2005.
Hotel Quality Inn € 106
Temperatuur 34°
Gereden 104 mi
Overige uitgaven $ 47
Benzine $ 26 (2.399)
